Vorige zaterdag heb ik mijn eerste marathon gelopen. Zoals bij vele marathonlopers ging het ook bij mij goed tot km 30. Tot daar het goede nieuws. Na de 30ste kilometer ging het enkel bergaf met de snelheid en uiteindelijk heb ik enkele keren extra moeten wandelen. Ik kreeg niet meer genoeg water en koolhydraten binnen en dan weet je dat het moeilijk wordt. Uiteindelijk ben ik toch al lopend over de finish geraakt!
De start
De marathon zou van start gaan om 19u10 dus vertrokken we samen met mijn supporters op tijd naar Antwerpen. Zij gingen eerst nog eten terwijl ik me klaarmaakte aan de start. De nodige toiletbezoeken en opwarming later stond ik rond 19u in het startvak te wachten. Wat een korte 10 minuten hadden moeten zijn werden een 25 minuten. Voor zover ik weet werd er geen reden gegeven. Uiteindelijk gingen we toch van start en vertrok ik perfect bij de pacers voor een eindtijd van 3:59.
Het lopen en het parcours
Het parcours begon redelijk recht toe, recht aan doordat we van het Eilandje richting het Kiel liepen met een korte passage over de Grote Markt. Nadien voelde het meer dan eens dat we in rondjes aan’t lopen waren en gaf mij niet echt een gevoel van vooruitgang. Ik miste ook geregeld de kilometeraanduidingen waardoor het niet altijd even duidelijk was hoe ver het nog was.
De start verliep, behalve het wachten, zeer vlot en we kwamen heel snel over de startlijn. Nadien was het druk rond de pacers maar na een eerste pitstop aan Kennedytunnel zorgde ervoor dat ik zonder pacers verder moest. Op dat moment zag ik ze 100m voor mij lopen en wilde ik aansluiten waardoor ik te snel begon te lopen, toch naar mijn gevoel. Achteraf gezien had ik beter vanaf de start mijn eigen tempo gelopen.
De calvarietocht kon beginnen. Bij de eerste twee tunnels blijf ik me nog altijd de vraag stellen waarom ze in godsnaam in het parcours liggen. Er is totaal geen meerwaarde om onder een gebouw te lopen, laat staan 2 keer. De andere drie tunnels kan ik nog plaatsen aangezien die ons echt ergens naar toe brachten en ik heb niet per se iets tegen tunnels, enkel tegen nutteloos rondgedraai wat ons dus nog vele keren te wachten stond.
Bij de Operatunnel had ik het lastig door de warmte en voelde het echt kouder toen ik weer bovenkwam. De veer brak helemaal toen, we naar mijn gevoel, de verkeerde kant opliepen in de laatste 5 kilometer. Terug richting Het Zuid terwijl we naar het MAS moesten. Enkele keren heb ik toen moeten wandelen. Bij de laatste bevoorrading heb ik mijn tijd genomen en goed gedronken, al kon mijn maag de chemische inhoud nog moeilijk aan, zodat ik toch al lopend (eerder strompelend) de finish kon bereiken.
De finish
Toen ik eindelijk de finish bereikte was het voor mij de eerste keer dat ik de meerwaarde voelde van de Night Marathon. De rode loper, het volk, al de verlichting… het had iets.
Ik ben blij dat ik mijn eerste marathon heb uitgelopen, de tijd sloeg me tegen net zoals het parcours. De supporters waren geweldig!
Ik houd dus gemengde gevoelens over aan mijn eerste marathon. Al is het volgens mijn supporters heel simpel en moet ik volgend jaar opnieuw meedoen want die hebben zich goed geamuseerd.