De ene dag is de andere niet. Zoveel is duidelijk.

Vandaag was een mindere dag, mentaal dan.
Waarom? Geen idee. De fysieke pijn in m’n zij blijft hetzelfde en is best draaglijk, maar in mijn hoofd ging het alle kanten op. Van links naar rechts, van boven naar onder… yep cliché, een echte rollercoaster!

Je stelt jezelf de domste vragen. Je hebt geen antwoorden. En dan begin je te zoeken naar verklaringen die er niet zijn. Waarom ik er vroeg bij ben? Waarom anderen brute pech hebben? En voor je het weet, voel je je schuldig omdat je “geluk” hebt. Alsof je niet dankbaar genoeg bent.

En dan zet ik muziek op. Hard. Metal. De enige afleiding die werkt.

You fall, you get up, you never let up.
-
f*ck cancer